Ένας πιανίστας στο τρένο

Το τρένο κινείται προς Κηφισιά.Ένας άντρας μπαίνει στα μισά της διαδρομής.Δεν καταλαβαίνω τι λέει, μόνο ακούω ένα "παρακαλώ" να επαναλαμβάνεται συχνά πυκνά. Μονότονα,ψυχρά.Έρχεται κοντά, απλώνει το χέρι.Τίποτα.Δεν κουνιέται κανείς.Και τότε εκείνος συννεφιάζει,κάτι μονολογεί,πετάγεται έξω στην πρώτη στάση.Δεν περνά πολλή ώρα.Ανοίγουν πάλι οι πόρτες του τρένου.Αυτή τη φορά μπαίνει ένας ψιλόλιγνος άντρας με δυναμικό βηματισμό. Σαν τον πιανίστα από την ομώνυμη ταινία του Polanski. Λέει "Καλησπέρα" και μεμιάς σπάει τη σιωπηλή ατμόσφαιρα του βαγονιού.Μαζί με τις πόρτες ανοίγει και τις καρδιές.Στον ώμο του κρέμεται η θήκη ενός μουσικού οργάνου.Στα χέρια του κρατάει ένα βιολί. Aρχίζει να παίζει ένα γνωστό και χιλιοειπωμένο σκοπό.Μόνο που αυτή τη φορά ο σκοπός είναι διαφορετικός.Ο άντρας κάνει σκέρτσα,κάνει φάλτσα,με παιχνιδιάρικη διάθεση που παρασέρνει.Τρεις δρασκελιές είναι αρκετές για να πάει από τη μια άκρη του βαγονιού μέχρι την άλλη.Και μετά πάλι πίσω.Παίζει για να παίξει,για να διασκεδάσει.Τον εαυτό του και τους άλλους.Περνά και ο αέρας αλλάζει.Δροσίζει,ανανεώνει.Όλα τα μάτια πάνω του,εκτός από μια έφηβη που φοράει ακουστικά.Αλλά κι αυτή σα να κρυφοκοιτά.Ματιές που αστράφτουν,περιεργάζονται,ήχοι μουσικής που φτάνουν βαθιά, ως τα έγκατα...Το χαμόγελό του όγδοη νότα σε πεντάγραμμο.Το βλέμμα του σπινθηροβόλο.Οι κινήσεις με το δοξάρι ζωηρές.Μια γιαγιά δίνει ψιλά στα εγγόνια της.Κι εκείνος παίζει χωρίς σταματημό,παίζει ολόκληρο το κομμάτι και πηγαινοέρχεται.Κάποια στιγμή πλησιάζει τα παιδιά,χαμηλώνει λίγο κι εκείνα ρίχνουν τα χρήματα στην τσέπη του σακακιού του.Σε μια τσέπη ξεχειλωμένη,τόσο που να χωράει λίγο από τον κόσμο.Συνεχίζει να παίζει,δε σταματά λεπτό.Πέφτουν τα κέρματα πάνω σε άλλα. Εκείνος απτόητος στο έργο του.Δίνει ένα χαμόγελο και προχωρά.Ύστερα,κάθεται κοντά σε μια παρέα.Πιάνει για λίγο κουβέντα μαζί τους.Δε βιάζεται να φύγει.Τους χαιρετά ευγενικά και σηκώνεται να κατέβει στον επόμενο σταθμό.Με ηρεμία.Προχωρά στην αποβάθρα κορδωτός,κοιτώντας ευθεία μπροστά.Ο επόμενος στόχος του...Ποιος ξέρει; Άραγε εδώ ποιος δίνει και ποιος παίρνει;

Ευγενία Δουβαρά

 

 

Η φωτογραφία απεικονίζει πίνακα με ακρυλικά της Susanne Clark με τίτλο "Blue notes" http://fineartamerica.com/featured/blue-notes-cello-scroll-in-blues-susanne-clark.html.