Ένα κόκκινο φόρεμα, σκέτη φωτιά! Κοντό, με λεπτές τιράντες και μικρές πιέτες στη μέση, σαν αυτό του περιοδικού της Φαίης. Αχ, πώς θα ταιριάζει με τις γόβες που τις έκανε δώρο η θεία της από την Αθήνα!... Την πλησιάζει μια πωλήτρια, που μυρίζεται από μακριά τις διαθέσεις της. «Θα σου πηγαίνει τέλεια! Έλα να το δοκιμάσεις!». Η Σοφία υπνωτισμένη την ακολουθεί. Δεν κοιτά τιμή. Δε σκέφτεται τίποτα και κανέναν. Μόνο το κόκκινο ύφασμα να γλιστρά στο απαλό της δέρμα. Αρχίζει να γδύνεται…
Στον καθρέφτη μπροστά, η Γιωργία στέκει
γυμνή. Παρατηρεί κάθε καμπύλη του κορμιού της, το ψηλαφεί. Αγγίζει το πρόσωπο,
τραβά πίσω τα μάτια της, τεντώνει τα χείλη της. Στην τέταρτη δεκαετία της ζωής της,
πιο κουρασμένη από τη γιαγιά της, πιο σκυθρωπή κι από μουχλιασμένο φρούτο. Με
βαριά βήματα φτάνει στη γωνία. Ξεκρεμά από τον καλόγηρο τη μαύρη ρόμπα
και τη φορά. Πενθεί κάθε μέρα που περνά. Για τη ζωή που δεν έζησε, για τη
δουλειά που δεν έκανε. Κάθε βράδυ βλέπει ότι ρίχνει τα όνειρά της σε ανοιχτό
τάφο. Το ένα πίσω από το άλλο… Χτυπά το τηλέφωνο. Είναι ο φίλος της ο
Παναγιώτης. «Έλα, έφαγες;» τη ρωτά. «Όχι» του απαντά. «Καλά που έχεις κι εμένα!
Σου φέρνω βρώμικο!». Πωπω, θα βρωμίσει όλο το σπίτι!... Ακούει τη μηχανή
του. Τρέχει να αλλάξει. Ίσα που προλαβαίνει να κοντοσταθεί στην πόρτα. «Κάποιος φούρνος
γκρεμίστηκε!» της λέει με έκπληξη. Χαμογελούν. Το δωμάτιο φωτίζεται. Καλύτερα να μυρίζει βρώμικο όλο το σπίτι, παρά να μυρίζει εγκατάλειψη.
«Να φοράς πιο συχνά φόρεμα, τονίζει τα πόδια σου!»…
«Δεν είσαι εσύ για αυτά! Τι το θες το σορτς με τόση κυτταρίτιδα;» ακούγεται η βροντερή φωνή της Θεώνης. Δεν είναι η πρώτη φορά που της μιλά έτσι. Από το λύκειο η ίδια ιστορία. Εκεί γνωρίστηκαν. Μια φίλη όλη κι όλη. Από τότε, η Ελένη έμαθε να καταπίνει, να μη μιλάει. Γιατί; Άγνωστο... Παγιδεύτηκε στο εφηβικό σορτς και δεν μπόρεσε να το βγάλει. Ποτέ. Προσπάθησε κάποιες φορές, αλλά μάταια. Ίσως την τρόμαζε η ιδέα να αντικρίσει τη γύμνια της. Ίσως φοβόταν πως δε θα βρει το σχέδιο που θέλει στο νούμερό της… Πάει στο
υπνοδωμάτιο. Ανοίγει την ντουλάπα. Ψάχνει. Το ένα ρούχο τονίζει την κοιλιά της,
το άλλο αφήνει ακάλυπτο το στήθος της, το τρίτο είναι «για αυτές στη
Συγγρού». Τίποτα. Τα ρούχα τελειώνουν κι εκείνη μένει να κοιτά το κενό. Πίεση, πόνος, ντροπή, θυμός. Μια πληγή ανοιχτή... Ρούχα
δεν έχει. Λεφτά δεν έχει. Τι της απέμεινε; Η αξιοπρέπειά της στο σφυρί. Την πετά στη βαλίτσα. Καιρός να φτιάξει τη δική της γκαρνταρόμπα...
Ευγενία Δουβαρά
Το έργο με τίτλο Εδώ οι καλές εκπτώσεις! από τον δημιουργόΕυγενία Δουβαρά διατίθεται με την άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Μη εισαγόμενο .
Η φωτογραφία είναι από τη σελίδα: http://meanttobesent.wordpress.com/2010/05/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου