Το κλουβί μέσα σου

Ψηλό, ευρύχωρο, φωτεινό,
άδειο, βρώμικο, με κλειστή πόρτα
πώς μοιάζει άραγε το δικό σου κλουβί...
Όλοι έχουμε μέσα μας ένα
από μικροί.

Σε κάποια κλουβιά
η ψυχή με θέρμη τρέφεται
γελά δυνατά
συγχωρεί
σηκώνεται όταν πέφτει
κλαίει σα μικρό παιδί
στο κύμα αφήνεται
καρδιοχτυπά από έρωτα.

Σε άλλα κλουβιά
η ψυχή αιμορραγεί
καταναλώνει δίχως απόλαυση
σέρνεται
ξεγλιστρά από τη ζωή
κάνει παρέα με ψέματα
στα βράχια δέρνεται
τις νύχτες ξαγρυπνά.

Σκέψου το δικό σου κλουβί...
Είναι γυμνό
με χρώματα βαμμένο
έχει στολίδια
δέχεται επισκέψεις;

Σκέψου το δικό σου κλουβί...Σκέψου το...
Κι αν δε σου αρέσει,ονειρέψου το...

Δεν είναι αργά.

Ευγενία Δουβαρά