Μια διαφορετική dream team!

Θυμάμαι με πόση ανυπομονησία άνοιξα το λευκό φάκελο και τα μάτια μου γλίστρησαν στα πλάγια καλλιγραφικά γράμματα «Σας προσκαλούμε στο γάμο μας…». Δεν πρόλαβα να συνεχίσω. Μια παχιά σταγόνα κύλησε στο μάγουλό μου και προσγειώθηκε ανώμαλα στο χαρτί μπροστά μου. Το Μαράκι μου θα ανέβει τα σκαλιά της εκκλησίας!

 

Λιώσαμε ζευγάρια παπούτσια γυρνώντας την Αθήνα απ’ άκρη σ’ άκρη για τις ετοιμασίες. Μαζί μας η μάνα, η θεία και η γιαγιά της, η dream team της οικογένειας! Φαίνεται αστείο; Δεν ήταν, πιστέψτε με! Ώρες ώρες παρατηρούσα τη Μαίρη από μια γωνιά και πραγματικά δεν ξέρω αν τη θαύμαζα ή τη λυπόμουν. Μάλλον το δεύτερο. Σαν πηλός στεκόταν ανάμεσά τους αφήνοντας να της δίνουν το σχήμα που ήθελαν. Όσο έπλαθαν, τόσο εκείνη μαράζωνε. Ποιο νυφικό της ταιριάζει, πόσους και ποιους θα καλέσει στο γάμο, αν θα είναι όλοι στη δεξίωση -γιατί η δεξίωση σε κτήμα ήταν αδιαπραγμάτευτη-…!

 

«Λουκία, δεν αντέχω άλλο, θα τρελαθώ! Μήπως βιάστηκα με το γάμο;» μου έλεγε ξανά και ξανά με απόγνωση. Φοβήθηκα τόσο πολύ! Για μια στιγμή νόμισα ότι θα κλατάρει. Δεν άντεξα, της μίλησα ανοιχτά. «Τι είναι αυτά που λες; Σύνελθε! Τώρα είναι η ώρα σου! Θυμάσαι τότε που ανεβαίναμε τα σκαλιά της εκκλησίας τυλιγμένες με λευκά πανιά; Ε, ήρθε η στιγμή να το κάνεις, μόνο που τώρα πρέπει να το φτιάξεις εσύ. Κανένας δε θα στο χαρίσει…». Την επομένη, την άκουσα να τσακώνεται άγρια με το γαμπρό. Ε, αυτό ήταν η χαριστική βολή! Είδα τη φίλη μου σε νέα έκδοση. Τι έγινε ακριβώς, δεν ξέρω. Δε μου είπε, ούτε τη ρώτησα. Κατάλαβα μόνο ότι ξέσπασε. Η μπόρα πέρασε. Επιτέλους, αποφάσισε να πάρει τον έλεγχο στα χέρια της! Άρχισε να μοιράζει αρμοδιότητες σε κάθε μέλος της dream team. Στα χνάρια του μεγάλου Μάικλ Τζόρνταν, που έχει πει ότι το ταλέντο κερδίζει παιχνίδια, αλλά η ομαδική δουλειά και η εξυπνάδα κερδίζει πρωταθλήματα!

 

Τα προσκλητήρια ανέθεσε στην ξαδέρφη της, φοιτήτρια γραφιστικής. Εμπιστευόταν πολύ το γούστο και τη φαντασία της. Το νυφικό που φόρεσαν πάνω από τρεις γενιές γυναικών ξαναμπήκε στη ντουλάπα. Ήρθε η ώρα να αντικατασταθεί από μια υπέροχη τουαλέτα που αναδείκνυε τις καμπύλες της. Για τις μπουμπουνιέρες επιστρατεύτηκαν οι καλές γειτόνισσες. Ευκαιρία για κουτσομπολιό! Φυσικά, την τιμητική τους θα έχουν οι πεντανόστιμες καρυδόπιτες της γιαγιάς του γαμπρού. Όσο για τη δεξίωση, πήγε περίπατο… το γλέντι θα γίνει στον προαύλιο χώρο του ναού και η μουσική επένδυση της βραδιάς είναι σε πολύ καλά χέρια… αναλαμβάνει η μπάντα μου κι εγώ!

 

Τι εμπειρία κι αυτή… Χαζεύω πάλι το γιορτινό χαρτί και ρίχνω κλεφτές ματιές στη Μαίρη. Δεν ξέρω τι δώρο να της κάνω, αλλά ξέρω τι δώρο μου έκανε εκείνη. Ξεχωρίζοντας το σημαντικό από το ασήμαντο και το χρειαζούμενο από το άχρηστο, αφήνει πίσω της αυτή την κρίση, πιο δυνατή και πιο έτοιμη από ποτέ! Σ’ ευχαριστώ κοριτσάκι μου. Μου έδειξες πώς είναι να παντρεύω επιθυμίες, σκέψεις, συναισθήματα και να ανοίγω νέους δρόμους εκεί που βλέπω μόνο αδιέξοδο. Να ζήσετε παιδιά! Να ζήσετε καλά και όλοι να ζούμε καλύτερα...

 

Ευγενία Δουβαρά

Η φωτογραφία είναι ελαιογραφία της Vickie Wade, με τίτλο "Wrapped in Sunshine" http://www.etsy.com/listing/89558448/loving-couple-original-oil-painting.