Σ…άσε και κολύμπα!!!

Νομίζω ότι κάτι άκουσα. Κάτι από μακριά. Τι να ‘ναι άραγε; Δε μου φαίνεται γνωστό. Κι εμένα δε μου αρέσουν καθόλου τα άγνωστα. Με τρομάζουν! Δεν έχω καμία εμπιστοσύνη. Όχι ακόμα. Άσε που δεν πάει πολύς καιρός από τότε που άρχισα να ακούω. Δεν εμπιστεύομαι ούτε τον εαυτό μου…

 

Στην αρχή, πριν κανένα πεντάμηνο, το αυτί μου έπιανε κάτι κελαριστό. Σα γάργαρο νερό να το πω, σαν ποταμάκι, κάτι τέτοιο. Ύστερα, προστέθηκε κι ένας ήχος πιο βαρύς, σαν τύμπανο. Σταθερός, επαναληπτικός, αδιάκοπος. Κι όσο περνούσε ο καιρός, αυξάνονταν οι ήχοι, μεγάλωνε η φασαρία. Αλλά ήταν ωραία φασαρία. Πώς είναι πριν την πρόβα, που οι μουσικοί της ορχήστρας κουρδίζουν, δοκιμάζουν, ζεσταίνονται; Έτσι… Ένιωθα ασφάλεια. Η καθημερινότητά μου γέμισε πρόβες, πολλές πρόβες. Με τον καιρό, έμαθα να ζω έτσι. Τώρα κάνω κι εγώ πρόβες. Συγχρονισμένη κολύμβηση το λένε. Στριφογυρνάω, παίρνω πόζες και κανένας δε μου λέει τίποτα. Το αντίθετο! Μπορεί και να αρέσω. Ναι, τους αρέσω! Άκουγα που το έλεγαν μια μέρα.

Όμως, όσο περνάει ο καιρός, το αυτί μου πιάνει κι άλλες συχνότητες, που δε μου αρέσουν. Απροειδοποίητα φάλτσα, παραφωνίες, τσιρίδες κι όλα αυτά παρέα με τραντάγματα και μικρούς σεισμούς… Το χειρότερό μου! Κανείς δε μου λέει τι συμβαίνει. Πανικοβάλλομαι κι εγώ. Τι να κάνω;

Σήμερα, έχει πολλή ησυχία. Μου μυρίζει κάτι από συνωμοσία. Να πω την αλήθεια, αυτές οι ώρες της ατέλειωτης σιωπής, με φοβίζουν. Μάλλον είμαι καχύποπτος. Αυτό φταίει. Σα να ετοιμάζουν κάτι, σαν προπαρασκευή… Ξαφνικά, μια ανατριχίλα διαπερνά όλο μου το είναι. Μπα, ιδέα μου! Δεν είναι ώρα ακόμα. Παίρνω βαθιές ανάσες και μετράω. Ένα, δυο, τρία… Ωχ! Ένα κύμα πιο δυνατό με κουνά για τα καλά. Γρήγορες κουβέντες, κοφτές, με αγωνία. Τι να κάνω; Αλλιώς μου τα’ χαν πει! Δεν είμαι έτοιμος! Δε θέλω τώρα!... Κι αυτή η πίεση τι είναι; Δεν μπορώ! Μη! Πού με πάτε; Γιατί σπρώχνετε; Αυτό το κύμα θα με διαλύσει, δεν την παλεύω!

Και τσουουουπ… σε μια στιγμή βρίσκομαι αλλού. Τι είναι εδώ; Ας μου πει κάποιος, τι είναι όλα αυτά γύρω μου; Πού πήγε η φούσκα μου; Α, όλα κι όλα! Θέλω να γυρίσω πίσω! Εκεί, όλα ήταν απλά, εύκολα και γνώριμα. Φαγητό από σωλήνα, ξεκούραστες μετακινήσεις, δωρεάν διαμονή… Εκεί, δεν έκανα πολλά μαζί. Εκεί, είχα μια απάντηση καλή σε αυτό το «Σκάσε και κολύμπα!». Εδώ που προσγειώθηκα, τι έχω; Τίποτα… Πρέπει να αγωνιστώ από την αρχή. Δεν έχω δεδομένα. Μόνο ότι μου αρέσει το κολύμπι. Ναι, το παραδέχομαι. Στο κολύμπι έχω ταλέντο!

 

 

Ευγενία Δουβαρά

 

 

Η φωτογραφία είναι ελαιογραφία του Vladimir Kush με τίτλο "Born from the sea".