Επάγγελμα γονιός

Ευγενία Δουβαρά

Ψυχολόγος- Παιδοψυχολόγος

Ζητείται άτομο για 24ωρη καθημερινή εθελοντική απασχόληση, χωρίς ρεπό, με περίσσεια αποθεμάτων αγάπης, όχι απαραίτητη προϋπηρεσία, αλλά με επιθυμία για ατέλειωτες συγκινήσεις και απεριόριστες ευκαιρίες προσωπικής ανάπτυξης! Ζητείται γονιός…

Απαιτήσεις: εκτός έδρας μετακινήσεις σε σχολεία, φροντιστήρια, μπαλέτο, ποδόσφαιρο, ζωγραφική, πάρτι γενεθλίων, νοσοκομεία, γιατρούς και ταξίδια –σε μέρη που πληρούν συγκεκριμένες προϋποθέσεις-

Προϋπηρεσία: όχι απαραίτητη

Μισθός: δεν υπάρχει χρησιμοποιώντας οικονομικά μεγέθη και μάλιστα, οι υποψήφιοι πρέπει να είναι διατεθειμένοι να διαθέσουν χρηματικά ποσά, τα οποία προκύπτουν και απρόβλεπτα

Προσόντα: οργανωτικές ικανότητες, δεξιότητες επικοινωνίας, δημιουργικότητα, επινοητικότητα, διπλωματία, σωματικές αντοχές, ανοχή στη ματαίωση, δυνατότητα συντονισμού πολλών ταυτόχρονων εργασιών, αποφασιστικότητα, υπομονή, κοινή λογική, αφοσίωση, χιούμορ, γνώση και αγάπη

Προοπτικές:  καμία δυνατότητα προαγωγής, ασφάλισης, σύνταξης κι επιστροφής χρημάτων, μόνο επιδόματα –που στις μέρες μας κινδυνεύουν να καταργηθούν-. Απαιτείται συνεχής αναβάθμιση των προσόντων και προσφέρονται άπειρες δυνατότητες προσωπικής ανάπτυξης και εξέλιξης, καθώς και συνεχείς ευκαιρίες για επεξεργασία και επαναπροσδιορισμό απόψεων για τη ζωή, τις σχέσεις, το θάνατο, τις αξίες και τα ιδανικά του υποψηφίου.

Από τη στιγμή που ένας άνθρωπος μάθει ότι θα γίνει γονιός βιώνει σημαντικές αλλαγές μέσα του. Οι μέλλοντες γονείς εισέρχονται σε μια νέα φάση, κατά την οποία η χαρά κι ο ενθουσιασμός τους είναι μεγάλοι, αλλά σύντομα νιώθουν την ευθύνη που συνεπάγεται ο ερχομός αυτός. Ξαφνικά, καλούνται να βρουν απαντήσεις σε πλήθος ερωτημάτων και να διαχειριστούν θέματα που προκύπτουν καθημερινά και αφορούν τη ζωή του παιδιού και όλης της οικογένειας. Ο ψυχίατρος André Berge στο βιβλίο του Το επάγγελμα των γονέων αναφέρει «Ενώ ο σύγχρονος άνθρωπος θεωρεί υποχρέωσή του να προετοιμάζεται για όλα τα επαγγέλματα, δεν προετοιμάζεται για τα δύο σπουδαιότερα: του γονιού και του πολιτικού. Ο καθένας αισθάνεται έτοιμος να τα ασκήσει από τη μια στιγμή στην άλλη». Πρόκειται για μια μεγάλη αλήθεια. Οι γονείς αγωνίζονται να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις του ρόλου τους, μοιράζονται απορίες, συζητούν, διαβάζουν, παρακολουθούν ομιλίες, δοκιμάζουν παλιές πρακτικές, αλλά και νέες, μιλούν με άλλους γονείς, φίλους, δασκάλους και ειδικούς.

Οι πρώτες προσπάθειες επιμόρφωσης και εκπαίδευσης των γονέων ξεκινούν στην Αμερική. Το 1815, οι πρώτοι σύλλογοι γονέων αναφέρονται στην ανάγκη να ενημερωθούν οι γονείς για τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών τους, η οποία είχε αρκετά αυταρχικό και ακραίο χαρακτήρα. Γύρω στα 1820, οι πρώτες ομάδες μητέρων κάνουν την εμφάνισή τους. Στη μεταπολεμική περίοδο, η εκπαίδευση των γονέων αλλάζει χαρακτήρα και γίνεται περισσότερο ανθρωπιστική, καθώς επηρεάζεται από τις ιδέες των Διαφωτιστών. Στις μέρες μας, οι γονείς έχουν την ευκαιρία να καλλιεργήσουν τις γνώσεις τους, να αναπτύξουν χρήσιμες δεξιότητες, να βοηθηθούν, αλλά και να βοηθήσουν άλλους γονείς μέσα στα πλαίσια μιας ομάδας εκπαίδευσης. Π.χ. οι γονείς μαθαίνουν ότι η επίμονη χρήση του «όχι» από ένα παιδί ηλικίας τριών ετών αποτελεί μια αναπτυξιακή φάση, από την οποία διέρχονται όλα τα νήπια, οπότε και ανακουφίζονται τόσο ακούγοντας τη νέα πληροφορία όσο και συνειδητοποιώντας ότι πρόκειται για ένα ζήτημα που απασχολεί και άλλους γονείς.

Η ομάδα γονέων επιτρέπει στους γονείς να αισθανθούν μέρος ενός ευρύτερου συστήματος, μέσα στο οποίο έρχονται αντιμέτωποι με παρόμοιες δυσκολίες με άλλους γονείς και παύουν να αισθάνονται μόνοι. Επιπλέον, μαθαίνουν ότι τέλειος γονιός δεν υπάρχει, όπως δεν υπάρχει τέλειο παιδί.  Τέλειος είναι ο γονιός που νιώθει καλά με τον εαυτό του και μπορεί να χαίρεται τη σχέση με το παιδί του. Αυτό σημαίνει ότι ο γονιός χρειάζεται να έχει καλή επαφή με τον εαυτό του, τα συναισθήματα, τις σκέψεις, τις ελλείψεις του, τα δυνατά σημεία του, να είναι σε θέση να επαναξιολογεί τις πεποιθήσεις, τις προσδοκίες και τους στόχους που θέτει στον τρόπο ανατροφής των παιδιών του.

Έτοιμες απαντήσεις και λύσεις δε δίνονται, γιατί δεν υπάρχουν. Οι ίδιοι οι γονείς παίζουν ενεργό ρόλο στη διαμόρφωση των απαντήσεων, που διαφοροποιούνται από οικογένεια σε οικογένεια λόγω της μοναδικότητας καθεμιάς. Οι γονείς μαθαίνουν να ακούν τα παιδιά τους, να τα γνωρίζουν, να τα ενθαρρύνουν, να βάζουν όρια κι έτσι παράγουν αλλαγές, που επηρεάζουν τους ίδιους, τα παιδιά, αλλά και τα υπόλοιπα μέλη της ευρύτερης οικογένειας. Το σημαντικότερο όλων και η επιτυχία ενός προγράμματος εκπαίδευσης έγκειται στο να ξεπεράσουν οι γονείς άγχη κι ενοχές, να αισθάνονται περισσότερη ασφάλεια κι εμπιστοσύνη προς τον εαυτό τους και κατ’ επέκταση στα παιδιά τους. Με τον τρόπο αυτό, αναπόφευκτα, οι σχέσεις γονιών- παιδιών δυναμώνουν και βελτιώνονται δημιουργώντας πολύ γερές βάσεις επικοινωνίας για το μέλλον και οδηγώντας στη διάπλαση ενηλίκων με ολοκληρωμένες προσωπικότητες.