Σε είχα πάνω μου, σε κουβαλούσα,
δεν ήξερα για σένα, δε ρωτούσα.
Κάποιος μου είπε πως υπάρχεις,
πάνω που έλεγα δε θα’ ρθεις.
Μια καρδιά από ιδρώτα είσαι εσύ,
γεννημένη μες σε χορό και μουσική.
Tέλειο σχήμα έχεις, συμμετρία,
είσαι το αλάτι στη ζωή, η μόνη ουσία.
Καρδιά αθόρυβη και μοναδική,
μήνυμα είσαι από ουρανό και γη,
απόχρωση γκρι πινελιάς ζωγράφου,
κύμα το κλάμα μοναχικού βράχου.
Έζησες για λίγο στο κορμί μου,
κομμάτι έγινες της ύπαρξής μου.
Ξέρω φοβήθηκες το σκοτεινό, το τιποτένιο,
μα άγγιξες το όμορφο, χρόνια θαμμένο.
Εσύ είσαι το κλειδί του παραδείσου,
εσύ στης μάνας το γλυκό «κοιμήσου»,
εσύ στο φιλί, στο μεθύσι του έρωτα,
εσύ στα φανερά και τ’ αφανέρωτα.
Ευγενία Δουβαρά
Αφιερωμένο στην αγαπημένη μου δασκάλα, Σίσσυ. Εκείνη ξέρει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου