Μια ζωή δε φτάνει...

Νιώθεις διαφορετικός. Διαφορετικός από το διπλανό σου, από το γείτονά σου, το φίλο σου, το συγγενή σου, τον αγαπημένο σου. Είναι κάτι ώρες που νιώθεις από άλλο πλανήτη. Είσαι κάτι άλλο. Είσαι το κάτι άλλο!... Μα τι;

Είσαι διαφορετικός από σένα τον ίδιο στο χτες. Για σκέψου... Δεν είσαι ίδιος με χτες. Αλήθεια. Σήμερα, το μαλλί σου πετάει, τα μάτια σου έχουν βουλιάξει στους μαύρους κύκλους τους, το μακιγιάζ σου στρώνει, έχεις ένα βήχα που δε λέει να σταματήσει, θαυμάζεις την καινούρια σου ζώνη, πονάς στο δεξί γοφό, τρέχεις ένα γύρο περισσότερο στο γήπεδο, το ενοχλητικό σπυράκι στο μέτωπό σου φεύγει, ακούς ένα «ευχαριστώ» από τη γιαγιά που βοήθησες να περάσει το δρόμο, συναντάς τον πρώην αγαπημένο σου στα όνειρά σου, παλεύεις να βάλεις σε τάξη τα αρχεία του υπολογιστή σου, στοκάρεις τρύπες σε  παλιούς τοίχους, αφήνεις απλήρωτα νοίκια και χαράτσια… Σήμερα όλα αυτά, όχι χτες.

Δεν είσαι ίδιος με χτες και με κάθε χτες. Είσαι διαφορετικός. Βιώνεις πολλές αλλαγές, άλλοτε πιο βαθιές, άλλοτε πιο επιφανειακές, από χτες μέχρι σήμερα. Παντρεύεσαι, ξεκινάς μια νέα δουλειά, μετακομίζεις, απολύεσαι, παραιτείσαι, γίνεσαι πατέρας, χωρίζεις, τσακώνεσαι με τη μάνα σου, περνάς στις εισαγωγικές εξετάσεις. Όλα αλλάζουν…

Είσαι διαφορετικός από χτες. Είσαι διαφορετικός και από αύριο. Για ποιο διαφορετικό μου μιλάς, όταν το διαφορετικό είναι ένα με τη φύση σου, ένα με τη φύση μου, ένα με την ανθρώπινη φύση; Δε χρειάζεται να αποδεχτείς το διαφορετικό, το παιδί το αυτιστικό, τον ανάπηρο, τον καθυστερημένο, το σχιζοφρενή, τον εξαγριωμένο, μόνο κοίτα στον καθρέφτη σου, τον εαυτό σου, τη ρυτίδα σου, τα πάχη σου, τις πληγές σου...

Δε νιώθεις διαφορετικός. Κοίτα, είσαι διαφορετικός! Εσύ και καθένας. Είσαι διαφορετικός, μοναδικός και ανεπανάληπτος. Στον κόσμο όλο, στον πλανήτη, στο σύμπαν.

Απόλαυσε τη διαφορετικότητά σου και πάψε να ασχολείσαι με τη διαφορετικότητα των άλλων. Όσο ασχολείσαι με τους άλλους, χάνεις τον εαυτό σου. Και πίστεψέ με, η διαφορετικότητά σου είναι τόσο ευρεία, που μια ζωή δε φτάνει για να την ανακαλύψεις.

 

 

Ευγενία Δουβαρά