Δευτέρα 28 Ιουλίου 2014

Πλάσμα δίπλα σε ανεμιστήρα


Αυτό δεν ήταν ένα οποιοδήποτε πλάσμα. Ήταν Το Πλάσμα! Τίποτα δε φόραγε, ούτε ένα σεμεδάκι. Ήταν συντονισμένο στις ειδήσεις, υποθέτω από το πρωί. Εντάξει, δεν ήταν φτιαγμένο μόνο για αυτό, αλλά τι να κάνει, συμβιβαζόταν όπως πολλά στη θέση του. Ήταν πολύ ωραίο κομμάτι.
Από έναν πρόχειρο υπολογισμό μου φάνηκε ότι πρόκειται για Πλάσμα 42 ιντσών. Χωρίς υπερβολή. Αν δεν με πιστεύετε, φυλάω σταυρό.

Ξεπρόβαλε περήφανα στο βάθος του ημιυπόγειου διαμερίσματος, στον Κολωνό. Ανοιχτά τα παράθυρα του ημιυπογείου, σαν παζάρι στο Μοναστηράκι, με όλα τα είδη από 1 έως 10 ευρώ. Περνούσα βιαστικός, αλλά δεν κρατήθηκα. Με καλούσε να μπω. Πλησίασα την ανοιχτή πόρτα και είδα έναν άντρα να κάθεται στον καναπέ. Έσταζε από τον ιδρώτα. Τέλη Ιουλίου, λογικό. Παρακολουθούσε πολύ συγκεντρωμένος το Πλάσμα, τα χρώματα που άλλαζε, τις μορφές και τα σχήματά τους πάνω του. Ζήλεψα. Το ομολογώ. Φαντασιώθηκα για μια στιγμή να το χαζεύω εγώ, να του αλλάζω προγράμματα. Εγώ προτιμώ τα ντοκιμαντέρ που μιλούν για τη φύση και τα ζώα.

Του είπα με σταθερή φωνή «Τι ωραίο Πλάσμα! Από πού;». Με κοίταξε απορημένος. Έδειξε δίπλα από το αντικείμενο του πόθου μου, τον ανεμιστήρα, που οι έλικές του έκαναν μετά βίας τις τελευταίες 50 στροφές τους. Έπρεπε να παίξω στοίχημα, γιατί θα κέρδιζα. Ένα λεπτό αργότερα, ο άμοιρος ανεμιστήρας σταμάτησε. Ο άντρας τον πλησίασε και άρχισε να τον βαράει αλύπητα. Δεν είχα ξαναδεί τέτοια απόγνωση.  Ακατάλληλη σκηνή, ακατάλληλη στιγμή. Κι ύστερα, γύρισε προς το μέρος μου και άρχισε να λέει κάτι ακαταλαβίστικα. Μάλλον βρισιές.

Συνέχισα το δρόμο μου φορτωμένος σκέψεις. Πώς μπορεί ένα Πλάσμα σαν κι αυτό να συνυπάρχει με έναν ξεχαρβαλωμένο ανεμιστήρα; Αυτό το Πλάσμα έχει φτιαχτεί για άλλα πράγματα, μεγάλα. Μήπως  το Πλάσμα αντλεί ευχαρίστηση και γόητρο από τον ξεπεσμό του ανεμιστήρα; Δεν μπορεί, δεν είναι τέτοιο Πλάσμα. Θα υπάρχει κάποια εξήγηση, την οποία ο άντρας σίγουρα δεν μπορεί να μου δώσει. Πού να ξέρει αυτός πώς βρέθηκε τέτοιο θεϊκό Πλάσμα στο φτωχό σαλόνι του, πώς βρήκε το δρόμο για το ημιυπόγειο και τρύπωσε μέσα.


Πλάσμα δίπλα σε ανεμιστήρα… Ασυνέχεια. Ασυνέχειες. Συνέχεια συναντώ. Άλλο να είναι το Πλάσμα και άλλο να προσέχεις. Τελικά, ποιο είναι το Πλάσμα καθενός;


Ευγενία Δουβαρά

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εμφανιζόμενη ανάρτηση

Ου φονεύεις...τον έρωτα για ζωή!

Βλέπεις μόνο το γκρι του ουρανού,  χάνεις το νόημα του τραγουδιού,  μετράς της θάλασσας τα κύματα, σαλπάρεις με ληγμένα αισθήματα. ...