Πιστεύω πολύ στη δύναμη που έχουν οι ιστορίες, γιατί όπως συμβαίνει και με τα παραμύθια, φτάνουν στην καρδιά των ανθρώπων. Εξάλλου, κάπως έτσι γεννήθηκαν… από καρδιάς. Αλλά το ταξίδι προς την καρδιά δεν είναι εύκολο. Όποιος το έχει κάνει ή το επιχειρεί, γνωρίζει ότι είναι ταξίδι με απαιτήσεις, με δυσκολίες και εμπόδια. Είναι, όμως και δρόμος που προσφέρει ευκαιρίες για συναντήσεις και ανακουφίσεις. Σε ένα τέτοιο ταξίδι θα επιχειρήσω να σας πάρω συνοδοιπόρους μου, με εισιτήριο μια ιστορία βγαλμένη και γραμμένη για τη ζωή.
Πρόκειται για την ιστορία ενός ανθρώπου που θέλησε να ανοίξει ένα πηγάδι. Μόνο που ο πρωταγωνιστής της ιστορίας δεν έβρισκε νερό, οπότε, λέγεται ότι άλλαξε τρεις φορές τοποθεσία, σκάβοντας κάθε φορά και πιο βαθιά, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Αποθαρρυμένος, εγκατέλειψε τελικά την προσπάθεια.
Ο άνθρωπος της ιστορίας, όπως κάθε άνθρωπος είχε μια αρχική έμπνευση, μια ιδέα που θέλησε να πραγματοποιήσει. Ας μπούμε για λίγο στη θέση του. Υποθέτουμε ότι ξεκίνησε με θετικούς οιωνούς και με ενθουσιασμό να θέσει σε εφαρμογή το σχέδιό του. Πιθανόν να διάλεξε το μέρος και τις συνθήκες κάτω από τις οποίες θα το υλοποιούσε, ίσως να συγκέντρωσε κάποιες πληροφορίες για την καταλληλότητα του εδάφους. Ίσως μάλιστα να εφοδιάστηκε με εργαλεία και πιθανόν να ξόδεψε αρκετά χρήματα για να τα εξασφαλίσει. Δαπάνησε χρόνο και ενέργεια προκειμένου να εκπονήσει το έργο του, από την αρχή μέχρι το τέλος. Στάθηκε και δοκίμασε. Όταν είδε ότι δεν πέτυχε το στόχο του στην πρώτη προσπάθεια, αναπροσάρμοσε το αρχικό του πλάνο και δοκίμασε την τύχη του σε διπλανό σημείο. Ύστερα, ξαναδοκίμασε επενδύοντας σε μια νέα προσπάθεια.
Η συνέχεια της ιστορίας, όμως, ήρθε να τον διαψεύσει. Σύμφωνα με αυτήν, αν είχε την υπομονή να σκάψει ακόμη πιο βαθιά στην πρώτη τοποθεσία, θα είχε σίγουρα βρει νερό, χύνονταςτο μισό ιδρώτα απ’ όσο έχυσε συνολικά. Αν είχε συνεχίσει να σκάβει, πιστός στο αρχικό σχέδιό του, θα είχε συναντήσει την πηγή.
Τι μας μαθαίνει η συγκεκριμένη ιστορία;
Το μ
ήνυμα που αποκωδικοποιώ πίσω από τις λέξεις είναι ότι στη ζωή δεν είναι αρκετό κανείς να θέτει στόχους. Αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ο αγώνας και η επιμονή που επιδεικνύει στο δρόμο, καθώς πορεύεται προς την επίτευξη του στόχου του. Αυτό που ξεχωρίζει τους ανθρώπους και τους κάνει να διακρίνονται σε οποιονδήποτετομέα με τον οποίο καταπιάνονται, είναι η πίστη στο στόχο τους. Η πίστη αυτή περνά από δοκιμασίες. Μια, δυο, τρεις, ποιος ξέρει… Φυσικά, αυτό δεν αποτελεί εγγύηση για τον καθένα. Δε σημαίνει ότι όποιος σκάβει, βρίσκει αυτό που θέλει. Μπορεί να ανακαλύψει κάτι διαφορετικό. Όμως, χρειάζεται να ρισκάρει, να τα δώσει όλα στο στόχο του. Κι αν ακόμα δεν έχει αποτέλεσμα, να σταματήσει την προσπάθεια, αφού εξαντλήσει τα περιθώρια.
ήνυμα που αποκωδικοποιώ πίσω από τις λέξεις είναι ότι στη ζωή δεν είναι αρκετό κανείς να θέτει στόχους. Αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ο αγώνας και η επιμονή που επιδεικνύει στο δρόμο, καθώς πορεύεται προς την επίτευξη του στόχου του. Αυτό που ξεχωρίζει τους ανθρώπους και τους κάνει να διακρίνονται σε οποιονδήποτετομέα με τον οποίο καταπιάνονται, είναι η πίστη στο στόχο τους. Η πίστη αυτή περνά από δοκιμασίες. Μια, δυο, τρεις, ποιος ξέρει… Φυσικά, αυτό δεν αποτελεί εγγύηση για τον καθένα. Δε σημαίνει ότι όποιος σκάβει, βρίσκει αυτό που θέλει. Μπορεί να ανακαλύψει κάτι διαφορετικό. Όμως, χρειάζεται να ρισκάρει, να τα δώσει όλα στο στόχο του. Κι αν ακόμα δεν έχει αποτέλεσμα, να σταματήσει την προσπάθεια, αφού εξαντλήσει τα περιθώρια.
Όπως αναφέρει ο Κοέλο στο βιβλίο του Μπρίντα «διαλέγω ένα μονοπάτι σημαίνει εγκαταλείπω άλλα –εάν προσπαθήσεις να ακολουθήσεις κάθε δυνατό μονοπάτι, θα καταλήξεις να μην ακολουθήσεις κανένα».
Πρέπει κανείς να είναι έτοιμος να απαντήσει στις προκλήσεις, την ώρα που δοκιμάζεται η πίστη του. Είναι απαραίτητο να δείξει θάρρος και σιγουριά. Η πίστη στο στόχο αποκτά νόημα μέσα από την υπεράσπισή της. Όταν όλα είναι καλά, δε χρειάζεται πίστη. Δεν μπορούμε να ξέρουμε τη δύναμη της πίστης μας, παρά μόνο αν δοκιμαστεί (ταινία «Η ζωή του Πι»).
Ευγενία Δουβαρά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου